ölen balığına veda eden vefakar çocuk

kurban olurum ben onun gözyaşlarına. ben annesi ya da babası olsaydım naif bir törenle gömerdim o balığı. klozete atmasını söylemezdim. küçükken kuzum vardı bi tane. köye tatile gitmişken bu benim demiştim. kırmamıştı akrabalar. bi sabah uyandım kuzu yok. bir ay boyunca sordum o kuzuyu. gezmeye gitti dediler. bi sabah merhametsiz kuzen, kuzu öldü dedi. o kadar çok ağladım ki o gün, ömrüm boyunca o kadar ağlamamışımdır sanırım. çocukların ölümü kabullenmesi zordur. öyle işte. içim kıyıldı sonundaki gözyaşlarına. kendi çocukluğum geldi aklıma. http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/253846/olen-baligina-veda-eden-vefakar-cocuk (bkz: çocuk olmak)

bir kuşum vardı sokakta kedi ağzından alıp büyütmüştüm,bi gün karşı evin üstüne kondu gel git derken bi karga birden gelip öldürdü kızımı.benimde aklıma onu getirdi (bkz: çocukluk travmaları)

belki yaşı fazla küçük falan denilebilir fakat bu durumun benim aklıma tek bir şey getiriyor. (bkz: vefa çok ağır bir yüktür herkes taşıyamaz)

ölü bir balıkla çokça uzun vakit yaşamışlığımı hatırlattı, üstelik çocuk da sayılmazdım

10 balıktan 2 balık sevmiştim kendime biri öldü diğerinde ölümün kıyısından dönüyor hep kötü sans getiriyorum galiba birdaha seçim yapmayacağım